پيام
+
[تلگرام]
است در يک فرآيند ناپيوسته بدون دخالت انسان اجرا شوند، يا يک کاربر ممکن است دستورات را در يک مرحله فعل و انفعال مفسر تايپ کند.در اين حالت “دستور”ها همان برنامه ها هستند، که اجراي آنها زنجيروار به هم مرتبطند.
به زباني که براي دستور دادن به برنامه اي استفاده مي شود، زبان اسکريپت مي گويند. بسياري از زبان ها کنار گذاشته شده اند، براي رفع نيازهاي جديد جايگزين شده اند، با برنامه هاي ديگر ترکيب شده اند و در نهايت استعمال آنها متوقف شده است.
با وجود اينکه تلاش هايي براي طراحي يک زبان رايانه” کامل” شده است که تمام اهداف را تحت پوشش قرار دهد، هيچ يک نتوانستند بطور کلي اين جايگاه را پر کنند.
نياز به زبان هاي رايانه اي گسترده از گستردگي زمينه هايي که زبان ها استفاده مي شوند، ناشي مي شود:
محدوده برنامه ها از متون بسيار کوچک نوشته شده توسط افراد عادي تا سيستم هاي بسيار بزرگ نوشته شده توسط صدها برنامه نويس است
توانايي برنامه نويس ها: از تازه کارهايي که بيش از هر چيز به سادگي نياز دارند تا حرفه اي هايي که با پيچيدگي قابل توجهي کنار مي آيند.
برنامه ها بايد سرعت، اندازه و سادگي را بسته به سيستم ها از ريزپردازندها تا ابر رايانه ها متناسب نگه دارند. برنامه ها ممکن است يک بار نوشته شوند و تا نسل ها تغيير نکنند، و يا ممکن است پيوسته اصلاح شوند.
در نهايت، برنامه نويس ها ممکن است در علايق متفاوت باشند: آنها ممکن است به بيان مسائل با زباني خاص خو گرفته باشند.
يک سير رايج در گسترش زبان هاي برنامه نويسي اين است که قابليت حل مسائلي با درجات انتزاعي بالاتري را اضافه کنند. زبان هاي برنامه نويسي اوليه به سخت افزار رايانه گره خورده بودند.
همانطور که زبان هاي برنامه نويسي جديد گسترش پيدا کرده اند، ويژگي هايي به برنامه ها افزوده شده که به برنامه نويس اجازه دهد که ايده هايي که از ترجمه ساده به دستورات سخت افزار دورتر هستند نيز استفاده کند.
چون برنامه نويس ها کمتر به پيچيدگي رايانه محدود شده اند، برنامه هاي آنها مي تواند محاسبات بيشتري با تلاش کمتر از سوي برنامه نويس انجام دهند.
اين به آنها اين امکان را مي دهد که کارايي بيشتردر واحد زمان داشته باشند.
“پردازنده هاي زبان طبيعي” به عنوان راهي براي ازبين بردن نياز به زبان هاي اختصاصي برنامه نويسي پيشنهاد شده اند.
هرچند، اين هدف دور است و فوايد آن قابل بحث است.
“ادسگر ديجسترا” موافق بود که استفاده از يک زبان رسمي براي جلوگيري از مقدمه سازي ساختارهاي بي معني واجب است، و زبان برنامه نويسي طبيعي را با عنوان “احمقانه” رد کرد، “آلن پرليس” نيز مشابها اين ايده را رد کرد.